اخیرا دارم هماهنگ میکنم که وصیت نامه بنویسیم که اگه اتفاقی برامون افتاد رایان آواره خونه این و اون نشه. 

امروز صبح یهو فکر کردم ای کاش تا وقتی رایان به ما احتیاج داره باشم و باشیم. فکر کردم اون سن کیه؟ ۲۰ سالگی؟ ولی اون موقع هنوز دانشگاهش تموم نشده، کار پیدا نکرده یا شاید عشقش رو پیدا نکرده. شاید اگه اون موقع ما رو از دست بده از مسیرش منحرف بشه. بعد فکر کردم ۳۰ سالگی باید خوب باشه. ۳۰ سالگی رایان یعنی ۶۷ سالگی من. مامان من الان ۶۴ سالشه در ۳۸ سالگی من و با وجود علاقه زیادش توان خیلی کارها رو به خاطر مشکل کمرش نداره. شاید همینه که ادم نباید تو سن بالاتر بچه دار شه و تک بچه داشته باشه. فقط مسیری ایجاد کنی برای تنهایی و غصه بچه ت...